Tezat Şiiri - Esra Nizam

Bir akşam daha sarkıyor,
pencerenin pervazından.
Her şey yerli yerinde ,
ama yokluğun hâlâ çok fazla.
Kapı aralığından gözlerin değil,
yokluğun bakıyor yine bana.
Hâlâ her telefona
"sen misin" diye telaşla koşuyorum.
Her defasında,
Parmaklarım arasında titreyen boşluklar kalıyor.
Sesin bana hiç değmiyor…
Ama ellerinin izi,
hâlâ avuçlarımda.

…

Sen gideli hiçbir yıl tamamlanmıyor.
Her mevsim eksik doğuyor.
Her bahar,
bir çiçeğini saklıyor benden.
Ne zamana sığabiliyorum ne de bir insana.
Bir bekleyişin kenarında,
kendime bile geç kalıyorum.
Zaman;
alnıma kazıdığın bu bekleyişle alay ediyor.
Yine de içimde bir ses,
her şeye rağmen fısıldıyor:
“Belki bir gün…”
Ve ben,
o sesi susturmaya kıyamıyorum.

…

Eminim,adımı bile anmadan yaşıyorsun.
Hatta ; başkalarının sabahlarına uyanıyorsun.
Ama ben burada,
sana ait olmayan bir zamanda,
seni bekliyorum hâlâ…
Sabrımın inadından taşlar çatlıyor.
İnancıma inkar gelen putlar devriliyor üzerime.
Yokluğun,
zincire vurulmuş bir delil gibi
dursa da gözlerimin önünde;
Umudum;
bir anıt gibi duruyor, göğsümün orta yerinde.

…

Bazen rüyama giriyorsun;
Yüzün karanlık,
ama sesin hâlâ aynı…
“Bekle beni…” diyorsun.
Aklım bana oyun oynuyor.
Zira gelmeye niyetin olsa, biliyorsun.
Ben yıllardır aynı yerdeyim.
Sabahın yedisinde sesinden düşen
bir Müslüm şarkısına mahkumum.
Seni bana getirmeyen yollara
“Küskünüm”,hâlâ.
Hangi şiiri kaldırsam, sen varsın altında…

….

Umudumun pervasızlığına bakma sen.
Bakma sonsuz bekleyişlerime…
Ben biliyorum ki,senin geleceğin yok.
Kırk yıl da geçse,
yolun bana düşmez.
Sende biliyorsun ki;
kırk kere çağırsan ,
gururumu ezipte gelmem sana.
Aslına bakarsan benim seninle bir gönül davam yok.
Ben senin,bana gelmeyişine aşığım.
İşi şiirden çıkarır da gerçeğe dökersek,
Hiçbir paralel evrende ,
sevgime layık bir adam olamazsın sen.

...

12.10.2025
23.51