Tez Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Dondurdu dünyayı şubat soğuğu
Efkarlıyla soğuğuyla bu kış tez geçsin
Beyaza büründü dağların çoğu
Kış uzadı buzlu yokuş tez geçsin

Yüksek tepelerden göster denizi
Haziranda kuşlar seyretsin bizi
Saçlarında mutlu rüzgârın izi
Derdin gergefinde nakış tez geçsin

Asırlardan beri bitmez yasım var
Olsun mutluluğa inanasım var
Gerçek bir sevgiye uyanasım var
Sevdadan uzakta bu düş tez geçsin

Lacivert solmadan gökkuşağından
Bülbül vazgeçmeden yeşil bağından
Kırmızı gül açar kendiliğinden
Göçsün gitsin kara baykuş tez geçsin

Gece çok uzadı seher yakında
Bu kış donmaz isem bahar yakında
Yahya belki bahtın döver yakında
Tez dönsün felekle konuş tez geçsin