Tez Şiiri - Mestan Atcalıoğlu

TEZ
Şu yıldızlar, her gün;
Artarak azalıyorlar.
Birileri, kopartıp biriktiriyor,
Ömrünün tenhalarında.
Kendi gecelerine,
Dublaj yaptırıyor,
Kıssadan hisse, roller veriyor.
Seviyor, aldanıyorlar ki, rollerine,
Geri dönen, nede;
Yerlerine biten var.
Ya da savrula savrula,
Düşüyorlar dallarından;
Dağların tepelerine,
Kaynak olup akıyorlar,
Yüreklere, göğüslere.
Gökyüzü her gün, biraz daha,
Siyaha çalıyor yüzünü.
Bu şirin âlemin yaltağı,
Aydın geceleri üstleniyor.
Tüm delililer onu izliyor.
Gecenin hâkimiyetini istiyor.
Aydın geceler, bildirisi altında.
Yıldızları çekiştiriyor, kıskanıyor,
Tek ben diye haykırıyor.
Bir olma isteminde;
Sevgililerin; seni ile başlayan,
Romantik cümlelerinde.
Yıldızları sindirip genleşiyor,
Kasılıyor tahtına.
Mehtap olup kandırıyor,
Denizler şahit yalanlarına;
Bir gel diyor, bir gelme.
Tüm yıldızlar dökülse de geceden,
Bulutlardan, güneşten,
Birde aşksız yüreklerden korkuyor,
Fark edilmeme kaygısında.

07.07.2004