Tevekkül Şiiri - Nihal İmer

Herkes kalbinde ne besliyorsa onunla yaşasın
Ben ise sossuz tevekkül içinde
Kendi yoluma devam ederim
Varacağım yer sonunda kara toprak değil mi
Orda belki bir çiçek açar bedenimden
Doğmamış çocuklarımın sevinciyle büyür
Sonra gökyüzünden rahmet yağmurları yağar
Benim Rabbim merhametlidir
Affeder ne olursa olsun
Yalnız bırakmaz kulunu
Değil mi ki ben şefkati tek Allah'tan tanırım
Huzuru güçlü olmayı onun yardımıyla bilirim
Bana hediyesidir kimseye muhtaç olmadan yaşamak
Hediyesidir kötülükden uzak yaşanan bir hayat..