Tespih Şiiri - Mustafa Kalfe

Derinleşiyor gece zirvelerden vadilere
Dumana boğacak bir kara barut gibi
Sanki bir kibrit çöpü dağıtıverecek
Kuru, kesif gecenin karasını
Taze kan dolaşan yüzünde aydınlanacak
Gençliğin iksirine kanmış, alev yüzünde
Kalıyor gecenin karası yine de
Gözlerinde ve kirpiklerinde
Ve parlıyor yıldızlar, göz bebeklerinin çevresinde
Olmasaydı eğer aklımda, senden kalan bu çehre
Ağıtlarımla beraber vaveylam dolanırdı her yerde
O gecede kaybolan ben olurdum, canım musallada
Adresim yok elimde, gidecek bir yerim
Bekliyorum, bekle dediğin yerde
Vadeler doldu mevsimler gelip geçti de
Kayboldu zamanlarım gecenin karasında
Elimdeki son baharımın da sonu geldi
Arzularım uzunca bir tespihin son tanelerinde
Son tanelerinde umutlarım, tanelerim bitmekte
Serden geçtik lakin sevdan da geçmekte
Zayi edilmiş bir yaşamın tükenmişliğinde.