118.
Kalktı. Kalkmasa da olurdu. Yatağından yirmi gün bile çıkmasa ailesinden başka kimse fark etmezdi. Başka kimse için fark etmezdi. Yokluğuyla herhangi bir fark yaratamayacak kadar şeffaftı sanki. Kitaplığına doğru yürüdü. Yabancı'ya uzandı eli, sonra Dönüşüm'e. Gülümseyerek vazgeçti. Tekrar yattı. Yatmasa da olurdu. Yatağına yirmi gün bile uğramasa ailesi dahil kimse fark etmezdi. Farkındaydı olup biten her şeyin. Gülümsemekten vazgeçti. Geçti..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Gülümsemekten vazgeçti. Geçti..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta