Üçüncü tekil şahısların dilindeki imkansızlığımdın sen,
Sonu sürgünler ülkesine çıkan sarp geçitlerle dolu bir yol
Düşmanına pusuya yatan,tüm silahlarını kuşanmış sinsi bir savaşçı
Ve beni daima gönül evimden vurmayı başara bilen gözlerin sahibi
Hep yara açan,ama hiç yaralanmayan bencilliktin sen,
Dağlarına kar olup yağmak istediğim,yollarında gazel gibi savrulduğumdun.
Kıymetimi bilemeyenimdin...
Şimdi sakın bana "Neden Gittin...? " deme.
Gururum elverdiğince yanında oldum zaten..
Elin oldum,sarılmadığın zamanlarda,
gözün oldum görmediğin zamanlarda,
kalbin oldum sevmediğin zamanlarda...
Peki ya sen neyim oldun...?
Şimdi sakın bana "Neden Gittin...? " deme.
"Herkes bir gün gider zaten" gibi klişe sözler söyleme.
Herkes gitmez...
Sebepsiz gitmez.
Ben asla gitmezdim...
Kalbinde ufacık bir cumhuriyetim olduğunu bilsem, gitmezdim.
Son nefesimi verene dek yanımda olacağını bilsem, gitmezdim.
Bundan böyle yalnızlığın efendisi en yakınımdır,
Kaldığım yerden yoluma devam ederim...
Sen sadece çok gücüme gittin..
Yaşattığın her şey için teşekkür ederim..
Kayıt Tarihi : 13.12.2014 09:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!