Tesadüf Vuslatı Şiiri - Celâlettin Çevik

Susuyorsunuz
Ateş basıyor her yanımı
Bir demet gül olmalıydı elimde
Ya da çeyiz sandıklarında çıkma bir mendil

Siz mevsimlerin baharına benzerdiniz önceleri
İncecik dokunuşlarınız, sıcacık sözleriniz olurdu
Yıldızı çok, karanlığı az gecelerin düşüydünüz
Gözlerinizden ışık, dilinizden şarkılar uçuşurdu

Bahar gibi bir gündü. özlem, hüzün, nazınız
Ürkek kuşlara Gül, Şebboy ve sevda kokardınız
İnce kumlu kumsalların süsüydü gözleriniz
Çırpınıp dururdu yelkenliler, daha uzaklara

Susuyorsunuz!
Bu neden bir tesadüf vuslatı
Dilimde kelimeler buğulanıyor
Siz, Ben, Özlem, Nereden nereye! ? ...

Aralık