Bir sonbahar sabahı. Beyaz, narin yağmur durmadan yağıyor.Ah, şu otobüsten inmeyi bir başarabilsem....”Hiçbir siper kalmaz o zaman şu aydınlıkla benim aramızda.” İnsan selini yararak ilerleyip şoföre yol ücretimi verdim.
Ayağımı otobüsün merdivenine koyduğumda ayakkabılarımın altının paramparça olduğunu anımsadım.
Naparsın? İnsan ne hislerinden, ne de mantığından ayrılabiliyor.
12 Yağış Ayı, 18 - ci il
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta