Terleyip. Şiiri - Fehmi Tazegül

Çiçekler açmıyor güzelim dağda.
Kurumuştur sular koskoca ovada.
Bulamazsın yağ pişirdiğin tavada,
Tarlaya bakarken sen beni hatırla.

Yoğurt bulamazsın doğramak için.
Kalmamış koyun kalmamış keçin.
Ötmez horozların ölmüştür koçun.
Ekmeğini yerken sen beni hatırla.

Yaşanmaz hale getirmişler doğanı.
Şimdi bulamazsın kurumuş soğanı.
Hiç tanımamışsın sömüren ağanı.
Ormanın yanarsa sen beni hatırla.

Fehmi.
Bir gün hastalıklar girerse canına.
Ağrılar yayılır senin dört bir yanına .
Hayatın bitmiştir gelmişsin sonuna.
Terleyip ateşlenirsen beni unutma.