Fırtınalı akşamlarda
Korkan bir çocuk gibiyim
Ürküyorum yokluğunda
Odam zifiri karanlık
Bir komşu misali
Emanet ediyorsun beni sensizliğe.
Yorgun ve bitkin düşüyorum artık
Yıldızsız gökyüzünü
Yorgan gibi çekiyorum üzerime
Yalnızlığı bir oyuncak misali
Koynuma alıyorum
Ve nihayet dalıyorum
Seni görebildiğim rüyalara
Hiç tanımadığım bir hocanın
Sâlâ sesiyle uyanıyorum
Vakti ve zamanı mı bilinmez ama
Senin olduğun bu şehri terkediyorum.
Kayıt Tarihi : 28.6.2020 19:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!