son parça,
tüyleri dökülmüş
mor kadife koltuk.
sabit kalemin,
etrafında dualarla döndüğü,
dönüldükçe moraran
morardıkça yok olan
körolası siğiller...
geride sonsuz bir boşluk,
ses,
koku,
hayal,
ve tertemiz eller.
duvarlarda hatıra yutan
çivi delikleri,
kara delik misali..
ve aralık kapıdan
sessizce içeri süzülen
anı kurtları,
ilk gecenin davetsiz misafirleri
Kayıt Tarihi : 25.11.2007 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!