Terk Edişini Seveyim(araf) kolera günleri

İçimde bildiğim
Ama ne olduğunu bilmediğim
Tanıdık acılar var
Karanlık yım kendime
Senin kadar uzak bir yol hikayesinde

Ufuk çizgisi bilirmisin sen çocuk
Her varış ta bin kulaç uzaklaşır senden
Yunuslarla yarışırsın
Kazanmakla kaybetmek bir
Ve
İkiside yakar canını

Kazanırsan intihar
Kaybedersen gemin alabora olur
Yunusların
Küstah gülüşlerinin arasında

Onursuz bi duruş benimkisi
Bu aralar
Karar verip ölemediğim
Seni terk edip
Vazgeçemediğim
Beynim kalbim arası
Çok çetin
Çetre(filli-bi savaş

Belkide
İhanet
Kendime kıydığım

Çırpınıyorum

Son bulmak
Son olmak
Yada sonsuz olmak

Payıma düşen bu

Tercih hakkında
Bir E şıkkına ihtiyacım olsada
Benim üç yanlışım bir doğruya değil
Tüm doğrularım yanlışa dönüşüyor
Tam da şu sıralar

Oysa tutsaydın elimi
Yenseydik korkularımızı
Cehenneme razı gekseydik
Varlığına iman ettiğimiz
O sonsuz hayatta

Alıp yüregimi
Getirseydin
O çok uzakta bir köy var
O köy bizim mi bilmem ama
Bizim olma ihtimalini deneseydik

Belki mavi pancurlu olmazdı
Ama omzumda ağlayacağım
Ev olsaydın
Evim olsaydın
Bende bu kadar ısrarcı olmaz
Vazgecip ufuklara varmaktan
İntihara sürüklemezdim
Birlikte kurtarırdık
Yunus balıklarını