Yapayalnızım ama artık gerçekten,
Şu kalemim hislerimi anlatırken.
Titrer korkularımdan içimdeki ben,
Ya beni görürlerse korkusu ile.
Anlatmaktayım kendimi dizelerle,
Lakin yapamam aynısını sözlerle.
O yüzden boğuluyorum derinlerde,
Beni sadece anlamakta kalemim.
Kalemimse tek tercümanımdır benim,
O da yok ise eğer ben bir dilsizim.
Yok ki artık tahammül edecek halim.
Yersiz stresimin sebebidir insanlar.
Güven ağaçlarını yıkar yalanlar.
Siyonistten zalimdir o kalp kıranlar,
Mazlumdan mazlumdur kalbi kırılanlar.
Beterden beterdir dessas denenleri.
Dosttan öğrendim yalan kelimesini,
Güvendiğimden öğrendim ihaneti.
Yarden öğrendim hüzün kelimesini,
İnsandan öğrendim nefret denen şeyi.
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin hikayesi içinde saklı.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!