Terci-i Bent Bent – XII

Bir gecenin karanlığı uzun sürmez gider,
Sonra güneş doğar ışığını yakar gider.

Bir gönüldeki mevsim kış olsa, hayat donsa;
Onu gül ve çiçekle donatıp bahar eder.

Yaşama azmi iradesi varsa kişide,
Üzerinde tembellik taşımaya ar eder.

Kendi kişiliğini saygın tutar her yerde;
Çalışıp kazanmayı kendine şiar eder.

Nerede bir densizlik görse üstüne atlar;
Densizlere bütün yaptıklarını dar eder.

Akıl, fikir, huzur, yüce Allah’ın lütfudur;
Bunu aklı başında kim inkâr eder.

Bir varlığı nimet bilmemek, şükür etmemek;
Deyim yerindeyse bir insanı nankör eder.

Hakkı hak bilip, haktan yana tavır almamak;
Bir insanı affedilmez bir günahkâr eder.

Her zaman zalimin zulmüne karşı çıkarak;
Mazluma sahip olmak bizi fedakâr eder.

Sen arifler meclisini gördün mü ey Osman
Onlarda sen gibi “Mülk Allah’ın” der, efkar eder

Yarab hikmet senindir, söyledikçe söz uzar,
Fazla zorlarsak, idrak terazimizi bozar…

18.08.2015