Terci-i Bent Bent – VIII

Daha bugünden sadece on yıl kadar önce,
Selamlardı insanlar bir birini görünce.

Birden ne selam kaldı nede sabah,
Cep telefonları piyasaya girince.

Bütün ellerde geniş ekranlı bir telefon,
Ona bakıyor sanki şeker görmüş karınca..

Kulakları tam tıkamış çifte kulaklıklar,
Cevap almanın imkânı yok bir şey sorunca.

Kimi oyun oynuyor, kimi filim izliyor,
Herkes kendi dünyasına dalmış kararınca…

Bedenle birlikte bunlar beyni de yoruyor,
Takat tümüyle kesiliyor eve varınca.

Baş ağrısıyla düşüp yatıyor bir kenara,
Ve bir pişmanlık kaplıyor oldukça derince.

Bunlar çağdaş dünyanın nimetleri olsa da,
Elbet her şey güzeldir olursa kararınca.

Fazlası işin cılkını çıkarır ve yorar,
Neye yarar genç insanın yüzü sararınca.

İnsan sanal dünya da, toplum içinde yalnız,
Gelin konuşalım yeni durum uyarınca.

Yarab hikmet senindir, söyledikçe söz uzar,
Fazla zorlarsak, idrak terazimizi bozar…