Terazi Şiiri - Ali Kenan Erdem

Her insanın bir terazisi olmalı.
Yummadan gözlerini, uykuya dalmadan,
Tartmalı kendini, öbür gözünde dünya.
Günlük hesaplardan kurtulup,
Yarına tertemiz ulaşmalı...

Herkesin bir değeri olmalı.
Kıymetsizleştiğinde kendi,
Sımsıkı yapışıp,
Saplandığında balçığa,
Dibe vurmadan önce,
Tutunup çıkarmalı, kıyıya ulaşmalı...

Bir dostu olmalı insanın.
Çekmeli her halini.
Yaslandığında başı.
Omuzunda dirilmeli.

Herkesin gönlü dolmalı,
Gönül derdiği bahçesi
Solmamalı.
Yeşerttiğinde güller,
Laleler misk kokmalı.
Narin boynunda huzur,
Serin parmaklarda çise,
Gülen gözlerinde aşı,
Ne küsmeli,ne darılmalı,
Dolmalı, hep dolmalı...

Herkesin, sen gibi dostu, arkadaşı, sevdası olmalı...
Yanmalı...
Yandığına değmeli.
Sararmadan düşler,
Hep yeşil,
Hep mavi,
Hep sıcak kalmalı...

Herkes ben gibi olmalı.
Sen doluyken düşlerim...