Ter İçinde Şiiri - Hasan Okursoy

Adın
Kurumuş yaprak gibi
Arar kendini

Bazen aklına gelir uzun en
Nedir?
Kimden gelir serinliği?

Farkında mısın?
Hepimizde bir telaş
Günün saçlarını tarar selinde

Güzde
Ne tarak kalır ne saç
Bekler küskün ikindide

İçimizde bir rüzgâr
Savrulur geçmiş
Anlarsın sonunda
İçinden kopunca bir parça
Karışır toz toza

O senin
Dağınık çarşında
Heybe gözünde
Güler alaca

Ne olduk?
Neydik?
Sorup durur karınca

Elin sıcağında
Üşür durur saçların
Erik ağacını düşlersin
Büyür acın

Ah! Eski günler
Ne kadar söylenip dursa da avlumuz
Koynunu bölüşürdü gülüşümüz
Ve düşerdi çocuk yüzümüz

Değişmiyor kader
Yine gürültüsünde koca su
Yine mevsiminde yağmur dolu
Yine yangın yeri bu işin sonu

Ne kadar kalsa sesim sende
Ne kadar sarsa sıcaklığım
Bir gün bitecek o gün bende
Kuruyacak yaprak dibinde

Hepimizde kalacak bir dün
Ne çiçek kokusu
Ne kuş sesi
Bitecek bir gün

Nedir bu öfke bu kin
Ürkütme kuşları
Sarhoş olma birden
Güneş batmadı daha erken

İşte çoğalıp duruyorsun
Gözlerin gülüşün her yerde
Sana ulaşayım derken
Kaldım ter içinde