Tenha Ağıtlar... Şiiri - Yusuf Mescioğlu

Zaman, tenha ağıtlar dağıtırken her sabah
Benimde cân kâseme senli bir keder düşer.
Mürekkepsiz bir kalem fermanı yazınca, ah
Ötelerden ömrüme sensiz bir kader düşer…

Bilirim sükût sabrı gerektirir bu dem de,
Benimse âmâ bakar aynalara gözlerim.
Güllere eyvah eden o efsûnlu matem de,
Bülbül olamasam da dikenleri özlerim…

Yalnızlık; çöllerimde beslerken zakkumları
Acılar yüreğimde mihmân olur her nefes,
Pervaneler harlarken titrek yanan mumları,
Ne bir feryâd duyulur ne eyvah nede bir ses…

Topla hadi, geride ne varsa dünden kalan.
Bana verdiğin umut bende kalmasın sakın.
Bir yalnızlık gecesi beni saracak olan.
O sımsıcak kolların saatleri çok yakın…

Ardım sıra cümleler bırakıp gideceğim.
Adımlarım sessizce yakacak sokakları.
Tutuşan her köşeye kendimi iteceğim.
Buz tutacak sevdanın ağrıyan şakakları…

Bak işte şimdi yağmur kokuyor gecelerim.
Yine sensiz bir vakit ve son ezan okundu.
Selâm sana ey sükût elveda hecelerim.
Maverâdan bir sızı ta ruhuma dokundu…

Dörtekimikibinoniki