Temyiz Dilekçesi Şiiri - Doğan Çeçen

🕊️ Temyiz Dilekçesi

Sayın Kalp Mahkemesi,
Ben, aşkın eski tutuklusu,
Gecelerin tek sanığı,
Bir zamanlar sevmiş, sonra terk edilmiş biri olarak
İtiraz ediyorum bu hükme.
Ve işte sunuyorum size,
Temyiz dilekçemi.

Evet, geç kaldım belki,
Ama geç kalan her yolcu pişman olmaz mı?
Sustum… Çünkü kelimeler yetersizdi.
Kaçtım… Çünkü kalmak seni incitirdi.

Suçluysam, evet…
Ama mahkûm olduğum suskunluk,
Benim değil, korkularımındı.
Ben sana değil,
Kendime yenildim en çok.

Savunma hakkım elden alınmıştı,
Çünkü sen çoktan yargını vermiştin.
Gözlerin düşman, sesin infaz memuru,
Ben ise kalbimde sürekli temyize giden bir mahkûm…

Bugün diyorum ki:
Bir şans daha ver adalete,
Belki aşk af çıkarır geçmişe.
Zaman su gibi aktı elimden,
Ama kalbim hâlâ tutanak gibi taşıyor seni.

Şimdi sana soruyorum ey kalp,
Bir damla affa yer yok mu hâlâ?
Bir gülüş indirim sayılmaz mı?
Hiç mi hafifletici neden bulamazsın o eski ben için?

Kabul ediyorum:
“Gidişim bir mahkumiyetti,
Ama dönüşüm gerçek bir özgürlüktü.”
Ve senin içini kemiren o cümleyle bitiriyorum dilekçemi:
"Ben seni hiç terk etmedim,
Sadece içimde taşıyamadım."

🔔 Son Talep:

Bu dava yeniden görülsün,
Kalbim affı yüreğinde bulsun.
Yoksa bu hüküm, sadece beni değil…
Aşkı da idam eder.