Bu sene de görevini layıkıyla yapmanın huzuruyla,evinin penceresinden okula bakıyordu.
Okulun içini,dışını boyamış, çevre duvarları onarmış,kırık kiretmitleri elleriyle değiştirmişti.Diktiği fidanlar gölge verecek boya erişmişlerdi..
Bahçedeki rengarenk çiçekler haz cümbüşüydü sanki..Onları duyuyordu adeta...Her çiçekte parmak izi, her yaprakta nefesi vardı.
Hem öğretmen,hem müdür, hem de hizmetli olmuştu burada.Sorumluluk şuuru öylesine yüksekti ki elini taşın altından hiç çekmiyordu.Her öğrencisini tek tek tanımıştı.Öğretmek, öğrenmek meşk edasında geçiyordu.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta