Bu sene de görevini layıkıyla yapmanın huzuruyla,evinin penceresinden okula bakıyordu.
Okulun içini,dışını boyamış, çevre duvarları onarmış,kırık kiretmitleri elleriyle değiştirmişti.Diktiği fidanlar gölge verecek boya erişmişlerdi..
Bahçedeki rengarenk çiçekler haz cümbüşüydü sanki..Onları duyuyordu adeta...Her çiçekte parmak izi, her yaprakta nefesi vardı.
Hem öğretmen,hem müdür, hem de hizmetli olmuştu burada.Sorumluluk şuuru öylesine yüksekti ki elini taşın altından hiç çekmiyordu.Her öğrencisini tek tek tanımıştı.Öğretmek, öğrenmek meşk edasında geçiyordu.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta