Temaşa eylese de Şiiri - Abdulvehap Hazar 3

Eskiller bahsederken mecazî şaraptan,
Bir kadeh sundular bize Sâkî irfanından.
Yudumlayarak yürüdüm aralarından,
Aklım başımdan geçti, nasıl dayanırım,
Temaşa eylese de hemen canlanırım.

Girdim aralarına, onlara kaldım hayran,
Terk-i mâsivâ etti kalbimdeki hükümrân.
Gönüller aşkla dolu, her yönleri çağlayan,
Aklım başımdan geçti, nasıl dayanırım,
Temaşa eylese de hemen canlanırım.

Muhabbette gül şakıyor, bak bülbüller,
Renk ve tenleri ayrı dergâhtaki sofiler.
Serhendî tekkesinde coşar gönüller,
Aklım başımdan geçti, nasıl dayanırım,
Temaşa eylese de hemen canlanırım.

Mertebeye ulaştım, emâreden tanısı,
Nasıl anlatayım ben, kâfirlerin aynısı.
Nedamet sardı kalbi, çok fenadır sancısı,
Aklım başımdan geçti, nasıl dayanırım,
Temaşa eylese de hemen canlanırım.

Yedi düğüm çözüldü, kırdılar zincirimi,
Lütufkâr olan Allah, kabul etti mücrimi.
Mağfireti sonsuzdur, setr eder her cirimi,
Aklım başımdan geçti, nasıl dayanırım,
Temaşa eylese de hemen canlanırım.

Abdulvehap anlatır kurda kuşa derdini,
Aşk acısı çekenler ifşa eder kendini.
Dünya nimetlerine sırt dönenler müstağnî,
Aklım başımdan geçti, nasıl dayanırım,
Temaşa eylese de hemen canlanırım.