Taştı, büyüdü
Sıyrılıp nefsinden,
Nice dağ yürüdü
Can kafesinden;
Göçtü dam!
Taştı, suda açılan ivinti
Dolaşırken hüznün etrafından,
Yalnızlığı topluyordu
O korkunç kalabalıktan,
Adam...
Taştı, bir gün
Kan seğirtti damarlarından,
Kalbi yoktu!
- istifhâm -
Kayıt Tarihi : 28.4.2006 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yükseklere, ufuklara.
Kutlarım yeni şiirinizi.
TÜM YORUMLAR (2)