Telek Şiiri - Taş İskele

bir kuşun teleği idi divitim,
ve dahi mürekkebim kızıldı,
kandı.
kandı(k) kendimize,
kanmadık sevgili...ye.

sevda kuşunun dileği idi okum,
ve dahi sevgilinin kaşıydı yay,
candı.
candı(k) birbirimize,
caymadık sevgili...ye.

ak'rep'ti, yel'kov'an yüreğimiz...
eskimiş tahta köprüler altına kurmuştuk otağı...

ve dahi
renklerin yanılsamasına öyküler yazmıştık, gözlerimizle...

kanıyorduk,
ikimiz de,
İçimizde.

ve dahi
çözümsüzlüğün de çözüm olduğuna dair düğümler atıyorduk
bilinmeyen sayısının uyumsuz olduğu sevda denklemlerine...

koşuttuk...
bu yüzden olabildiğince ulaşılmaz
ve dahi
yakındık,
kanayan kanatlarımıza...

ki sevdaydı katip,
hatip içine konuşuyordu...

iç'TEN
iç'TİN
Gözlerindeki buğuyu...

tinimde bir buse büyüdü de,
göç eyledi...
bir kuşun teleğinde,
kanayarak...