Telaşlı bir sonbaharda koptuk dalımızdan
Sararan yanlarımızla düştük birbirimize
Bizi saran çoğul yalnızlığımızdan
Masmavi bir aydınlık çıkardık kendimize
Önce gözlerin uzandı kanayan yalnızlığıma
Sonra bembeyaz,aydınlık ellerin
Sevgilim,sensiz geçen bütün günlerim
Uzun bir gecede eklendi pişmanlığıma
Aldırmadan geçip giden mevsimlere
Çiçek açmaktır, yeşermektir Sevmek
Sevgilim,kara kışta dikilen fidanlara
Aşk, her mevsimde meyve verebilmek…
Kayıt Tarihi : 15.4.2006 01:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!