Sevdanı okyanuslara saldım
Bir küçük kayık içinde
Bu kayık daha nekadar dayanır bilmem
Bu yükü okyanusun azgın sularında nasıl taşır
Yutacak bu deli dalgalar
Şu küçük kayıktaki, büyük umutları
Ben senin sevdanın yorgunuyum
Ve hala yaşadığımız gecelerin esiri
Kurtulamadım bu yorgunluktan
Bitmedi mahkumluğum
Hayatım senin eserin
Altında ise sadece bir imza yerin
Ben geceleri gündüze çaldım
Gündüzün o soğuk saatlerine
Hep düşündüm
Geceler olmasa, Sen olmasan
Ben du dertleri yaşamadan
Nasıl anlardım senin aşkını
Sevdamı yollara yazdım
Bu çocuk deli dediler
Kapına gizliden çiçekler bıraktım
Sen aptalsın dediler
Hergün aç gezdim
Gözlerindeki ışık değilmiydi
Bütün yüreğimi aydınlatan
Nefesin değilmiydi
İçimde fırtınalar kopartan
Ellerin değilmiydi
Bir uçurum kıyısındayım sanki
İntiharı düşünen bir deli gibi
Boşluk içindeyim
sağım aynı solum aynı
Nereye baksam aynı
Gözlerimdeki tek ressim gözlerin
Şimdi bu sahilde yapa yalnızsın
Mutsuzsun biliyorum
Ve hala özlem içindesin
Korkuyor ve üşüyorsun
Kalbin durgun, düşüncelerin yorgun
Artık bu acıyı çekmek zor geliyor sana
Üşüyorm,
Ne yatacak bir yer
Nede içimi ısıtacak bir dal sigara yok
Ellerim ceplerimde, buz tutmuş
Üzerimdeki elbiseler yırtık
Ayakkabı sökük
Kaç yürek dayanır bu acıya
Kaç mevsim avutur göz yaşlarımı
Kaç göz hapseder bu mahkumu
Kaç sen uslandırır bu yüreği
Sevdanın yükünü kaldırmaz
Çekmeden düşmez bu yola umutlar
Sevdaya el salladım
Sen burdan gidince
Umutlar yok oldu
Yokluğun içime sindikçe
Bilemezsin seni nekadar özlediğimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!