Yaşananlar karşısında hiçbir şey yapamamak...
İnsanı derin düşüncelere itiyor...
İnsanlığımızdan ve Müslümanlığımızdan;
Kendi adıma utanıyorum...
Biz bu olamayız...
Allah`ım sana sığınırım...
İyi temennilerden ileri gidemiyoruz...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta