Tek sırdaşım Şiiri - Savaş Yanık

kimseye diyemedim yine içimdekileri
Eğdim boynumu sağ omuzum üzerine
gözlerim semaya dikili sabit
dudaklarımdı ruhumun nefesi

derin hafif bir üfleyiş ile
sırrımı paylaşmaya başladım
üfledikçe üfledim üfledim
gönlüme ses oldum nefesimle

sordum sen bir neysin ya ben neyim
derdimi kime söyleyeyim
bi ses ver bende bileyim
acı acı inilersin hep

ellerimde teslim olmuş sana
dökülen nağmeler hep ona
bilen bilir bilmeyen ne bilsin
hep dönüşler yaradana

sen hep inilersin duyanlarsa anlamaz
sana benden başkası yar olamaz
dinlemeyen huzur nedir bulamez
sırrını söylersen kimselere demez

gönül penceresinden sende bakda bak
dinle ney den sırrına akda ak
ebedi var oluşa gönlünü yakda yak
şu kötü nefsini yerlere at

yanık savaş der dinle neyden
bu dünya fanidir ne gelir elden
içindeki yanan ataş sönmeden
sırrını paylaş son nefesin vermeden