Rüzgarın kapıyı aralayışında
Saklıydı mutluluğu..
Son sigarasının
Dumanından mı bilinmez
Görmemişti gözleri bir hayal..
Yalnızlıktan uyuşmuş kalbinde
Biriktirirken kimsesizliğini,
Çatlamış dudaklarının
Tek ümidi
Akan gözyaşları..
Ve dokundu,
Titreyen parmak uçlarıyla
İçeri süzülen rüzgarın beline..
Hissetmek isterken
Rüzgarın ferahlığını dudaklarında,
Terkedilmişti
Tek kişilik yalnızlığına…
Kırılan kalbinin parçaları
Her adımda topuklarından kanatıyordu ruhunu..
Tek çareydi artık ona,
Nefesini göğsünde saklamak
Ve özgür bir melek gibi
Havada asılı kalmak…
Kayıt Tarihi : 11.6.2011 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!