Tek elli ölüm gelenden korkmaz

Tek elli ölüm gelenden korkmaz
Son olur bu zamana karşı akan yaşamlar
Vakit dolar ağladığımda
Yeminli kalmışım düşünmeyeceğime
Asılı kalmış çamaşır gibi üşümüşüm
Hatrı sayılır vaziyette kalkmışım masadan

Elini çekemedikleri dertlerini unutmasına yardımcı olan dumanlara sarılmışlar
Bir dert yaşasalar bin dert bilirler
Ne yapacaklarını düşünmeden hareket ederler
Sonunu düşünen kahraman değil insan olmaz bunu bilmezler
İbretliğin lüzumsuz olduğunu anlayamazlar
Bu devrin fanileri düşünemeyecek kadar cahiller
Eziyet ettiklerini tanımazlar

Kafamın karışıklığı sardı beni bu gece
unutturamaz gözlerinin güzelliği
Ormanlara kaçardı hiçsizliğim
Okyanusda kaybolurdu bedenimin sensizliği
Gökyüzünde yok olurdu ruhum
Ateşte yandığında kül olurdu canım

Her gün aynı şekilde yaşamaktan sıkıldım
İstemiyorum artık bu döngüyü
Sabır edemiyorum artık
Takatim kalmadı yaşadıklarıma
Şansızlığımın bahtiyar hayatı sardı beni
Son demlerimi görür oldum
Sanki cihan azabından kaçar gibi oldum
Kifayetsiz kalan kelamlara cevap düşünür oldum
Yaşanamaz hayatıma şükür eder oldum
Falcılar bile üzülür oldu halime
Sen de hayal oldun düşlerime
Hala bahanelerinle yüzleşmeyi bilemezsin
Yalnızlığıma korkuyorum bu gece de