Tek ben mi sandın ? Şiiri - Şiir Sayesi

Aynaya baktım bu sabah,
Kırk parçaya bölünmüş bir ben
Her biri ayrı bir hikâye,
Sen nasıl tek gördün, bilemem.

Gözlerimde fırtına vardı,
Sesimde suskun bir isyan.
Sen sadece gülüşümü duydun,
Kalbimdeki çığlığı duymadan.

Ben kırık dökük bir aynaydım,
Yansımamda binlerce ben.
Sen tek bir surette takıldın,
Oysa ben, ben değilken…

Bir yanım çocuk gibi ürkek,
Bir yanım taş gibi suskun.
Bir yanım koşmak isterken sana,
Diğeri kaçıyor korkudan, yorgun.

Düşlerim darmadağın olmuş,
Geçmişimle kavgalı her gece.
Sen hâlâ “iyisin” diyorsun,
Oysa ben kaybolmuşum sessizce.

Bir tebessümle kandın belki,
Bir bakışla geçtin içimden.
Ama o bakışta ne fırtınalar vardı,
Sen hiç durup bakmadın derinden.

Kırk benle savaşıyorum her gün,
Her biri başka bir yara.
Sen hâlâ tek bir ben sanıyorsun,
Oysa ben, çoktan dağılmışım zamana.