Habersizim her bir fırtınadan,
Ocak ayının soğukluğu, burukluk serpiştirir yüreğime.
Sahilde yürüyorum,
Evler, mütevazi şekilde tek sıralı
Ayaklarım, yol boyu iktifadır bana.
Durup düşünüyor insan,
Olacaklar dünden boynumuzda sallanan bir ip.
Bir hayal inşa ederim atmosfere oldukça yakın.
Ey iğneyi elinde taşıyan kişi, ey elçisi sürprizlerin
Sana bakarım gözlerimin ucundan sarkıntılı bir şekilde.
Şimdi hemen şuracıkta bir gemi yanaşır,
Beyazlar içinde süsleyerek kendini,
Bir gonca efendiliğiyle süzülerek.
Rıhtımlarım çocukların eline düşmüştür!
Yokuş aşağı sürerlerken,
Bir kan,
Bir düş,
Bir reva.
Çocukların bir suçu yok.
İnsanlar, bu aciz sistem, yokuşa sürüklüyor çocukları, geleceği..
Kış, köşe bucak saklanmış belli ediyor kendini
Farkına varmadan, hep bir tarafı açık.
Gittikçe artıyor apartman altında yatan insanlar
Belki de, bu dünya onların hesabı altında..
Uzaktan görünüyor, çok uzaktan,
Bir kuş topluluğunun yansıttığı gökkuşağı.
İnançlarım, aklımın odalarında dans halinde.
Yapmak istediklerim var,
Yapmak istediklerin var,
Yapmak istediklerimiz var..
Tüm çocuklar kavuşmalı annesine!
Dünyanın, kötülük egemenliği son bulmalı!
Ben bunu tek bir elle başaramam.
Sahilde, ocak ayının soğukluğu gittikçe içime işliyor
Habersizim,
Fırtına gelince, hepimizi savuracak..
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 02:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!