TEFEKKÜR AYDINLIĞINDA
İnsan…
Yalan dünyanın sahte kahramanları.
İnsanlık,
Masum…
Sevgi, saygı ve hoşgörü itibarsızlığında
Fena âleminde bîzar,
Sahte yüzler ve gülüşlerle hemhal.
Hakikat çizgisinden uzak,
Selamsız sabahsız günlerde
Zoraki birlikteliklerde insanlık…
Geçmişe çekilmiş süngerler…
Ne izi kalmış,
Ne rengi ne kokusundan bir eser.
Vefasızlık çukuruna terkedilmiş
Bambaşka bir hal almış hatıralar
Nefret mezarlığına dönüşmüş mazi...
Herkes benlik saraylarına çekilmiş
Salvolar savuruyor dört bir yana
Akıl mantık sürünüyor yerlerde
Benlik bataklığında yüzüyor davalar
İntikam ateşiyle yanıyor herkes
Kimse kimseyi beğenmiyor.
Bu keşmekeşlik içinde
Kim kime niye düşman
Bilinmiyor…
Biz,
Yalnızlığın gölgesine atabilmişken kendimizi
Yitik dünyamızda tek başımıza
Benliğimizle savaştayız…
Sorgumuz sualimiz kurtulmak
Benlik sevdalarımızdan
Bir kuytu köşede,
Tek başımıza…
Sahte dostluklardan
Riyakâr yüzlerden uzak…
Halk içinde Hakk’a yakın…
Sınıfsız ve sıfatsız makberler,
Bilgeler tarlasında nasihatler
Suskun feryatlarını haykırırken
Ben,
Tefekkür aydınlığında
Özgürce yaşıyorum…
08. 05. 2025
Yahya Cumhur Tapcı
Kayıt Tarihi : 31.5.2025 10:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlar arasında insanca yaşayabilme düşüncesi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!