Tayinci Memurun Kızı Şiiri - Mem Kurt

Oysa...!
Ne çok sevmiştim seni
Çocukluğun aklımda...
Yeşile çalan gözlerin
Gülünce esmerleşen tenin
Kumral saçların hayallerim
Unutamadım masumiyetini
Ha birde merdiveninde
Beştaş oynadığımız
Dul kumru teyzemiz vardı
Duvarının dibinde körebe oynardık
Nedense seni bilmeme rağmen
Sobelememiştim seni"
İşte öyle seviyordum seni
Demir parmaklıktaki penceresinden
Kumru teyze gıptayla bakardı ikimize
Ne çok yakıştırırdı bizi birbirimize
Çocuktum boyumdan büyük aşka kalkışmıştım
Ne bilirdim sen...
Tayinci bir memurun kızı olduğunu
Günün birinde başka şehre doğru yol alacağını
Oysa...!
Ne çok sevmiştim seni
Bir gün bir sabah uyandığımda
Ne göreyim kiracı olduğunuz
Kumru teyzenin evinin önünde
Seni benden alacak bir kamyon
Kapının önünde bekleyen bir kaç hamal
Kamyona her yüklenen eşyadan
Dirhem dirhem milim milim sızladım
O an çöküp kaldım kapının önünde...
Gözlerim yaşardı" gözünü sevdiğim kumralım
Çok zamansız bu ayrılık vefasız bu tayin
Habersiz gidersin memur babandan çekinirsin
Nereye gideceğini söylemezsin
Benim babam işçi hamal
Vay be babam kendi eliyle çok sevdiği
Çocuğunun" çocuk aşkını yolcu ediyor...
Babam bilseki seni sevdiğimi
Senin benden gideceğini
Hamallık edermi memur babanın ev eşyasına
Beni çocukluğumla bırakıp gidemezsin
Bak kumru teyze ağlıyor gitme
Seni benden alan hangi adi şehre yol alırsın
Oy aman aman gitme halim yaman
Komşular sana ağlar hawar ki ne hawar
Oysa...!
Ne çok sevmiştim seni
Sen yüreğimin memleketinden
Başka memleketin yüreğine
Yol alırken tayinci memurun kızı...Mem