Tayfa Şiiri - Melike Kordon

Türküdür, damarlarımda çınlayan kanım
Kör gecede titriyor, kimsenin bilmediği yanım
Yanıp gidiyor, tütünümde gönlümce
Aynı tutsaklık
Aynı kasırgalar var ya
Bu şehirde beni sarhoş eden
O garip tütsü var ya
Çaldı gözümün bebeğinden uykuyu
Bu gök duvarlarda selamladım
Karanlığın kıskacındaki kuytuyu

Sızlar durur yüreğimde
Karanlıkla gece sevişince
Bu çözemediğim bilmece
Yılların törpülediği yüreğim
Kelepçelerde, nasıl çözeyim
Yıllarımı yaksam
Anılarımda yanar mı?
Hatıralardan küller savursam
Yinede bu yara kanar mı?
Tütünümün ucundaki köz gibi
Tutkularımı yaksam,
Gonca gülde mutluluk, dalını kırar mı?

Tütsüsüyle sarhoş olduğum
Seherinde berduş olduğum
Kirpiğimde uykuyu çalan
Bu mayhoş gecede var ya
Yüreğimde kanatlanıyor bir kanarya

Bu pusulası kırık teknede
Belki bir gün demir atar bu tayfa
“Bitir” der “dalgalar”
Bu liman son durak
Halatlarıyla beni iskeleye bağlar
Susuzluğumu dudaklarımdan akarak
Deryalar ki dalgalanır yüreğimde
Anılar ki izleri durur hecelerimde

O son iskeleye demir atana kadar
Göz yaşımla deryalar dolana kadar
Kırık dökük tekneyim yüreğimin denizinde
Ay ışığı şahit, bu mührün gizine
Yanıp gidiyor tütünümde gönlümce

Bilmediğim o son iskeleye selam olsun
Azrail den önce teknem,
Dalgalarla kıyıya vursun