Taşlama (Nasihat) Şiiri - Duran Özaydın

Yuvasını bozan şaşkın,
Doğru yoldan kayar oldu.
Kokmuş teni leşe dönmüş;
Leşi, karga oyar oldu.

Leş gibi kokan tenine,
Yaklaşılmıyor yanına.
Mikrop karışmış kanına,
Her tarafa yayar oldu.

Geninin bozuk dokusu,
Her gün çıkıyor kokusu.
Bu işin yoktur şakası,
Öz evladı duyar oldu.

Bu huyla gider mezara,
Aman gelmesin nazara.
Namusu çekmiş pazara;
Bir işmara uyar oldu.

Çekinmez, tamını açar;
Ona göre fiyat biçer.
Çevreye bakteri saçar,
İlik, düğme soyar oldu.

Haysiyet gitti ucuza,
Onuru verdi hacize.
Bir türlü gelmedi söze,
Herkese göz koyar oldu.

Kötülük çökmüş serine,
Gidiyor körü körüne.
Bir tek Evladın yerine,
Hovardayı sayar oldu.

Muhabbette türkü söyler,
Kazanova gönlü eyler.
Böylesi evladı neyler?
Analıktan cayar oldu.

Ayarı bozuk Nazmiye,
Gece çıkıyor gezmeye.
Leke bulaştı çizmeye,
Tam düşük bir ayar oldu.

Güvendin kariyerine,
Yaka kaptırdın birine.
Leke getirdin serine,
Yoldan düşkün ağyâr oldu,

Gel Nazmiye iyi düşün,
Doğru değil bu gidişin.
Ozanların sözü kurşun,
Boş beynine dayar oldu.

Mahlas koymam bu beyit’e,
Değer verir miyim it’e?
Dostlarıyla çıkar set’e,
Gören gözü boyar oldu.

12 / 06 / 2009