Taşıdığım Hayat

Pazarlık ettin yine değil mi?
Hayır, etmedim!

Evet, ettin.
Hayır, etmedim!

Evet, ettin.
Evet, ettim.
Yenildim yine, kandırıldım, üzüldüm.
Yetmedi; acı çektim, ağladım.
O da yetmedi, kayboldum kendimde.
Konuşmayı denedim, yazmayı, anlatmayı,
Olmadı yine, olamazdı.

Birkaç ömür önce gelmeliydim dünyaya.
Birkaç kez ölmeliydim.
Belki de birkaç kez kazanmalıydım,
Büyük kayıplar öncesi.
Acemiydim, yeniydim, bilmezdim daha.
Uzanmazdı ellerim, uzanmazdı yüreğim,
Yalan sözler kadar aşağılara.

İnanmıyorum olanlara, inanmıyorum yaşanacaklara
Üstüme üstüme gelen kaderim değildi; olamaz ki
Kaderim de üzgün zaten, ağlamaklı bakıyor.
Dayanamaz artık, o da ağlıyor.
Kaderimden öpsün biri “Veda” diyor, gidiyor.
Yıllardır taşıdığım hayat avucumdan kayıyor.