Tasavvuf Şiiri - Toykan Nar

Bir sırra kadem, dilde kelam,
Bin derde Hû der vesselam.
Şehr-i kalp dilhun evvela,
Rab ışık saçarsa ne gam.
Bir ruha huşu, nidayla ahraz,
Bin kötü gör de düşünme ağràz.
Aman de kul kurtul, kurutur emraz,
Lütuf-u hayat, şükür ey abdul, İhraz-ı iman.
Değmez mi hiç bu kadar naz?
Bu yol yürünür, serdar ol ey can,
Bir hayale bin Hızır var.
Bu hak bulunur, devrandır ey can,
Bir zikirde bin İlyas var.
Bir gülümser, arzda güneş doğar,
Her yanda Rahman nuru parlar.
O ki akı karasından arınmış ta olsa.
Zahirden bakmak, işse kolay.
Feryatsız gönül odur ki aşık olanın enbiyesi,
Hakk’ın özüdür, her gördüğün, içinde olandan içeri.
Her bir akı karasından seçilmiş,
Meyve olur, sonsuz bir nişan-ı şehidi.
Varlık dağılınca, her şey Hakk’a döner,
Gerçek aşıktır her halini bilen odur kölenin.
Her adımın hakkı arar, hakka varır,
Kırk kapıyı geçse yol ardında yolu özlenir.
Fakat akıl, hâlini bilmez,
Bulunmazız, manasız her zaman her damarda akanız.
İçerdeki her türlü herhalin sahibidir Hû.
Can ol her an bir kuş gibi, yüceye aç kanadın,
Serini kurban et ey nadan var en yüksek dağlara.
Görünür olan her şey andır geçici bir yansıma,
Bütün bu dünyanın temelidir, bir andır yansıma.
Ey gönül, seni terbiye et, huzur bul,
O zaman anlarsın, aşk nasıl bir nurdur.
Öyle derin ki her bir canın içinde,
Emreye can verir her yönüyle, ziyansız öylesine.
"Kún" bir bakışla dağlar, bir dokunuşla deniz,
Hakkın kudreti zamansız , her esinti her iz.

Bu yolculuk sonsuz, bir dönüşüm, arayış ve arınmaktır.
Serini koyanlardır kudret eline ve tek yolda buluşmaktır.
Süregeldik her türlü sefaya edilmiştir bir veda.
Baki kalan olandır, görünüşte her şey solsa da.
Her türlü taçtan daha uludur, padişahı yâr.
Şu gönül ki, derin kuyu, her vakitte ondan gelen vardır canım bir kâr,
Öyle ki her bakışta, bir kuş tüyü gibi incinir.
Fakat akıl bir aldanış, her şeyin ardına bir yalan,
Her şeyin ve herkesin sırrı, kalbinde gizlidir,
Kâinatın her yönüyle bir arayış, bir vuslat, bir hayal.