Taşa Kalpsiz Demeyin Şiiri - Numan Ekşioğlu

Çok eskiden taşlar dolaşırlardı
Şeytanın tek kötülük
Ettiremediği yalnız onlardı
Çılgına döndü şeytan
Taşların ellerini ayaklarını başını kopardı
Taşın yalnız gövdesi
Bir de yüreği kaldı
O zamanlar insanlar
Kalpsiz yaşıyolardı
Taş kendine en yakın
İnsanı gördüğünden
Kalbini ona verdi

Taşa kalpsiz demeyin
En değerli şeyini
Verecek kadar güzel
Saygın bir kalbi vardı