Yüzünü saran bu mukoza
Bir taş suskusu.
Sesimi götürüyorsun kendinle ve nefesimi…
Kapıyı çalıyor küçük yengeç
Ve yorgun kıskaçları,
Yerçekimsiz bir hüzünle evlendiriyor beni.
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
taşta ki sus!
ilginç ve tarifi yerinde ....güzel
keskin şiir
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta