Taş Plakta Kalan Aşk

Bizim şarkımız dönüyor eski bir taş plakta,
Çatlak seslerinde yankılanıyor yarım kalan ömrümüz.
Ben seni düşünüyorum—
Zaman, ağzı mühürlü bir zarf gibi elimde;
Açsam paramparça olacağım.

Dünümüz, bugünümüz,
Ve asla varamayacağımız yarın...
Küçük bir düş'tü evrenimiz—
Gökyüzüne sığmayan bir sevda.
Ben seni, sen de beni beklerken
Zaman ellerini çekti bizden.
Geç kaldık.
Geç kaldık,
Aşkın ölümsüz kıyısına varmaya.

Ve ölüm meleği—
Bir kara kedi gibi sıyrıldı geceden
Süzüldü aramıza,
Gözlerimizin tam ortasına.

Şimdi gözlerim mezar taşına takılı;
Adını okudukça
Sessizce devriliyor içimde mevsimler.
Sen çekip gideli
Gül bahçem bir çöl—
Ve gözyaşlarımda boğuluyor güneşin hatırası.

Uykular, kırık aynalara çarpıp geri dönüyor.
Geceler—
Göğsümde susturamadığım bir ağıt.
Ve gündüzler...
Sensizken, suskun bir mumun titrek kalbi.

Ben seni hâlâ—
Bir su gibi içime akıtıyorum.
Ve artık
Yalnızlığın en sessiz yerinde
Adını usulca taşıyorum.