Tarala Şiiri - Kerem Kerem

eskisi kadar düşünemiyorum yazdıklarımı
merak etmiyorum yarın olacakları
koklamıyorum ne aşkı ne baharı
buğultu ve sis kokan odalarımın kralıyım

uçsuz bucaksız demirlerle kesildi dört bir yan
derdim taslara dolsun 40 kişilik yemek vereyim
bir kişi gelsin ziyafeti iptal edeyim

silah gibiyim ve aynı zamanda pamuktanım
ben farklıyım haç değil sırtımda taşıdığım
ne bir emrin kuluyum ne bir habere amade
kuşkusuz şüphe duyuldu, kuşku bunun neresinde

kalabalıktaki figüranlardan birisi
bakışları elma ağacını yetiştiriyor
kalbin müşterek ordusunun en güzel neferi
kuşkusuz, gönlüm var olmayanı arıyor

ohm, ohm; öksürük var ama bir ses yok
çıt duyulsa çığlıklar saldıracak
ipe dizilmiş harman tarlalarını bir korku saracak
gökten kalın bir ses ürkek bulutları dağıtacak
bahar yeli taşıyan güller kokuşmuşluğa bırakılacak
yıllanmış onca şiir bülbüllerin dillerinde dolaşacak