İsimsiz bir şehirde,
isimsiz insanlardık
Ufacık bir pencerede güneşe hasret,
her birimiz umutla yalana sığındık.
Kapılar araladık yeni düşlere,
yalana açtık.
Küstüm kelimelere
uzun sürede konuşmaya niyetim yok
Bir anlamı, hatta şivesi bile vardı
arada uyarı aslada
manası vardı
şaşkın, şaşkın bakıyorlar şimdi o dizeler
Aklıma girdiğin an
unuturum her şeyi.
Giderim buralardan.
korkuların olmadığı
alıp götürdüğün o yerlere
Yok ederim her şeyi
Tanrıya inanırız,tövbeye de
Bilirsin namert deriz,sözünden dönene de
Kim sütteki ak kaşık,göze aldık günahı
Kaç kez öldük öldürdük,dost olduk Azrail’le
Ahirim ol gel şimdi,odunlarınla cehenneme
Tanrıya inanırız,tövbeye de
Nereden baksam hep sonbahar
Nereden baksam hep kara bulutlar üzerimde
İnceden gülüm, inceden düşer üzerime
Ama ıslatmayan, dağlayan
Bir anlık bakıştı sana
Kan damlar gibi, gözlerimi dağlayan
Öldür bütün yarınlarımı
Kötü rüyalara uyanmak istemiyorum
Kötü uyanışlar olmasın artık
Seni hatırlatmayan bir yer istiyorum
Senden uzakta gülüşlerim olsun
Gece yine başlıyor
Dayanmak mümkün mü sence?
Yalnız korkuyorum.
Güneşim
çabuk dön ne olur.
Daha kaç güneş doğacak sensiz
sadece şairler mi yazar şiiri
seven bir yürek yazdırır bazen
bazen bir adamın dilinden dökülür kelimeler
bazen de suskun bir yürekten
güfteler nakışlanır nameye
hüzzam olur,
nedensiz çıkışlarım oluyor biliyorum
haklısın,hatalıydım,
senden hoşlanmış mıydım…
bunu ben bile fark etmedim
bu kadar kolay değildi aşkım demek
bana demeni istediğimden değil
resmine bakıyorum
sanki hüzün dolu bakışların..mutlu musun?
seni merak ediyorum
hayatında hiç keşkeler olmadı mı senin?
hataların,pişmanlıkların hiç olmaz mı?
hafif kıskanç,az da deliyim belki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!