bir an
içini kurşuni bir yalnızlık alıp
seni senle tek başına bırakıp
uzaklara yelken açarsa
kulağını şehrin kalbine yasla
ve beni dinle
bulutlarımı çaldılar önceleri
halbuki sahiplenmiştim hayallerimi
sahnemi götürdüler bir gece vakti
halbuki ne de sevmiştim rolleri
yürümek uçurum kenarında
ölümle yaşam arasında
anlatılamaz duygularla;
kelimeler yetse...
göz yaşlarım akar denize
aşk terketti beni istasyonda
ve son tren gitti ardından da
bakakaldım üzgün ve dona dona
şimdi herşey acı şarap tadında
el sallayıp arkandan ettim veda
uçsuz bucaksız bir sonsuzluk
sadece loş ışıklar ve ben
karanlık ki bir soğuk tabut
ellerimde bir demet hüzün...
sanmam var mı yolun dönüşü
gökyüzünde iki yıldız var
dans ederler yol boyunca sonsuza
biri sensin biri de ben
ruhumuz dansla kayıyor birbirlerine doğru
sonsuzda
farkında mısın
sensizken çok özlüyorum seni
farkında mısın
her zaman çok seviyorum seni
farkında mısın
yalnızlıkla ıslanır
bulutun olup yağarım
gün olur dergah bulur
sana kendimi adarım
alevinle çoğalır
yaşam beni mutlu kılmıyor
en azından sıkıntılı değilim
günler sıradanlık getiriyor
neyseki ben tekdüze değilim
hafta pazartesi ile başlıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!