Renkler birbir soluyordu, ölüyor gün geceye fakat gece meyletmiyordu ki sehere..
Neydi avucunda sımsıkıya tuttugun o renkte neyin nesi söylesene be adam nereden caldın o kahrolası gülümsemeyi..
Ve sen öyle güzeldin ki..
Kırılsın be adam tüm kadehler meylerden bi haberim simdi..
Inan Tanrı'nın atladıgı bir sey vardı...
Aşk hiç bu kadar yalnızlaşmamıştı..
Kayıt Tarihi : 9.3.2016 21:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!