Tanıyamazsın Beni Şiiri - Tahsin Emek

TANIYAMAZSIN BENİ

Sen bakma bana tanımaz beni gözlerin
Hislerin ise yaklaşamaz kenarlarıma
Tanımaz kendimi bazende kendim
Anlamadın nasıl ak düştü saçlarıma

Bir deli poyraz eser bazen yakar kavurur
Lodoslar da serinletse de bedenimi
Durmaz fırtınası kalbibin çarpar durur
Ve gene de sana uzatırım şu ellerimi

Uzak dur istersen durabildiğince benden
Ben kendimi tanımadım! Nasıl sen?
İçime girdin sualsiz sorgusuz ama neden
Elinde bir oyuncakmı! Aşkı,; sandın sen

Buralarda Kar yağar yazın bazen de!
Üşütmez erimez hatta görülmez göz’de
Yüreklere boran düşer dondurur sözde
Sen buraları bilmezsin buralara gelme sen

İstanbul sana kalsın! bizim buralar hep İstanbul
Değişti rüzgarlarımız artık Batıdan eser
Çekmedikmi cehaletin acısını andıkça içim titrer
Ben değiştim bende tanımadım kendimi değil sen

Sen bakma gözlerime sitem dolu sözlerime
İçim ister yazarım ben aşkımı satırlara
Yırtar atarım ortak olmasa dertlerime
Sen aldırma genede uzaktan bak gözün değerse martılara

Bir Sevda’dır benmkisi üstündedir Kara adı
Çekmeyince olmaz derler sevgi ile Aşk’ın tadı
Söyle bana kimler almış şu dünyada o Muradı
Sen düşünme bak keyfine aldırma bu satırlara

Bana bakma belli değil ne ilk’im nede bir son’um
Bulamadım helezonik çıkmazlarda kaldı yolum
Ben böyleyim bu hayatta ne bekarım nede Dul’um
Sen bilmessin hallerimi belli değil sağım solum