Tanırdım Onu Şiiri - Merve Ertan

Hanidir denk gelmiyorduk,
Kaldırımlarından tanırdım onu.
Sokağın başındaki lambanın altında,
Sigarasını yakışından tanırdım onu.

Şemsiye kullanmayı sevmezdi,
Islak saçlarından tanırdım onu.
Ağır yürür adımları sert olurdu,
Çamurlu paçalarından tanırdım onu.

Geç yatmayı sever çok uyurdu,
Odasının ışığından tanırdım onu.
İşe her sabah geç kalırdı,
Otobüsü ıslıklamasından tanırdım onu.

Gezmeyi sevmez evcil ruhluydu,
Yanıma gelmeyişinden tanırdım onu.
Peyderpey konuşur hep yutkunurdu,
Sessizce yok oluşundan tanırdım onu.

O kadar saf ve temizdi ki yüreği,
Ensesine vurulan türdendi.
Kendi halinde
Tüm bunlardan birhaberdi.
Bilmedi hiçbirini.
Bilmeyecekti. xxM.