Bir çocuk gibi ağlamaktı kaybettiğine,
Güneşle küsmekti, üşümekti gecelerde.
Zamanı unutup, yaşamaktı isteksizce.
Her an sığınmaktı imkansız hayallere.
Yeminler etmekti bir daha sevmeyeceğine.
Haykırmaktı acılarını korkup sessizce.
Her gün biraz daha yaklaşmaktı ölüme.
Böyle tanımlardım hiç durmadan,
Umutsuzluğu ve ayrılığı.
(Kayseri, 15.04.1995)
Fatma İlanKayıt Tarihi : 24.10.2008 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İfade güçlü, sözcük seçimi isabetli...
Yüreğinize sağlık...
Selam, saygı ve sevgiler...
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (1)