Tanıdıklarım Şiiri - Amatör Kalem 2

Tanıdıklarım

(İlhamla: Can Yücel’den sonra…)

nsanlar tanıdım,
Gülüşünün ardına zehir saklayan,
Uzakta melek, yakında şeytan olan…
Maskeler vardı yüzlerinde,
Kimi sevgiyi dostlukla,
Kimi ihaneti sadakatle süsleyen.

Kadınlar tanıdım,
Gözlerinde masumiyet,
Ama içlerinde yangın yerine dönmüş niyet.
Kocasını aldatıp “ben değilim suçlu” diyebilen,
Sonra utanmadan, gururla gezen...

Adamlar tanıdım,
Sırtını sıvazlar,
Ama fırsat bulsa ilk senin hançerini çalar.
Dost görünen,
Ama menfaat için dostunu satan...

Ve ben,
Bunların hepsinden uzak durdum.
Çürümemek için,
Onlara benzememek için.

Şimdi sorarsan,
“Onlar yapıyor diye sen de mi yapacaksın?”
Hayır!
Ben bataklıkta bile temiz kalmaya yeminliyim.

Çünkü bir kereden bir şey olmaz diyerek başlar her düşüş,
Ve devamını getirir “canım, aşkım” diye başlayan yalanlar...
Sonra bir bakmışsın,
En derin çukurda,
En rezil hâlinle kalmışsın ortada.