Burada daha ne kadar toprağın beline açtığım kuyular.
Gök yüzüne aşina çehreler bilmez ansızın, açılır kapılar.
Siz bana alışmadınız benimse tükenmez umut ekmeğim.
Kap kara görünmez ki nazlı yârin yolu, bilmeceler dolu.
Hala yaşıyorsun diyorum yukarıdan aşağı, sağdan solu.
Dar ormanlar süsler hayalimi görkemli eksik züğürtlüğüm.
Açı konuşuyor birileri acıdan besleniyor vah vahlar tasması.
Ağına düşen oluyor bir zamanlar ben gibi, etraf akılsız dolu.
Kenan Gezici 21/05/2025
Kayıt Tarihi : 22.5.2025 12:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!